कविता

समय चुनौती थप्दै
लिइरहेछ परीक्षा
र
भनिरहेछ
एक्लै पनि बस्न सिक
समय चुनौती थप्दै
गरिरहेछ प्रयोगशाला परिक्षण
समूहमा नहिड
र
नभेट सामूहिक रुपमा
प्रयोग गर प्रविधि
सोच नवीन हिसाबले
जीवन कै बारेमा सोच
र
स्वाभाविक मान है
मृत्यु पनि ।
चुनौती ब्यहोर्न
सिकाउँदै छ समय
दह्रो बनाउ मनस्थिति
हेर त विश्व
पढ् त समाज
बुझ त राजनीति
अनि गर महसुस
आत्तिएर त
हुँदै हुन्न है हुन्न ।
टाढाकालाई पनि
स्नेहले सम्बोधन गर
नजिककासित पनि नजिक नहोउ
वस्तु विनिमयमा देऊ ध्यान
बन मितब्ययी ।
समयले थपेको
चुनौती र जर्जरतालाई
सहनशील बनेरै
लगाउनु छ पार
सोचेर परसम्मको
यात्रा तय गर्नु छ
जोखिम जतिबेला पनि
आइ नै हाल्छ नि भनेर
चनाखो चनाखो बनी
हेर्नु छ गतिविधि
सकिन्छ गर निम्नको
आपत–विपतमा
रहेका जनको मद्दत
सकिदैँन नगर
छिःछिः थुःथुः ।
भैहाल्छ समाधान
स्वास्थ योद्धाहरु
भिडिरहेछन् जोखिम मलेर ज्यानको
तिनको सम्मानमा लेख
तिनको बढाउ आत्मबल
आत्तिनु हुन्न है कत्ति
भए नै पनि केही क्षति ।
मानव जाति भए स्वार्थी
एक्लै बेक्लै भए
शोषण र दम्भमा रमाए
हो त्यही दम्भ तोड्न
पुनः हातेमालो गर्नु छ
जीवन यात्रामा फेरि
सहभाव कायम गर्न
सद्भाव उमारेर
बनाउन गुणयुक्त समाज
जोगाउन मानवीय उपलब्धि
निरन्तर अविचल ।