आमाहरूको ‘आस्था’, पूरा गर्दै अधुरो इच्छा

काठमाडौँ । यस वर्षको माध्यमिक शिक्षा परीक्षा (एसइई) भोलि (१५ चैतमा) सुरु हुँदै छ । एसइईका लागि देशभर २ हजार ५७ परीक्षा केन्द्र निर्धारण गरिएको छ । २७ गते सम्पन्न हुने परीक्षामा देशभरबाट करिब ५ लाख विद्यार्थी सहभागी हुने अनुमान छ । सोही आधारमा परीक्षाका लागि बोर्डले ५ लाख प्रश्नपत्र छापेको छ । ५ लाख ४ हजार ४१४ जनाले परीक्षा फाराम भरे पनि परीक्षामा केही विद्याथी अनुपस्थित हुने बोर्डको अनुमान छ ।

यस वर्षको एसइईमा अरू विद्यार्थीसँगै भक्तपुरको एउटा विद्यालयबाट आमा र हजुरआमाहरू पनि सहभागी हुँदै छन् । पढाइलाई उमेरले छेक्दैन भन्ने उदाहरण बन्न चाहनेहरूका लागि आस्था महिला विद्यालयले अवसर दिएको छ ।

उमेरमा विविध कारणले पढाइ पूरा गर्न नपाएका तर पढाइमा रुची हुने महिलाहरूका लागि लक्षित गरेर खोलिएको यो विद्यालयबाट यस वर्ष १२ जनाले एसइई दिँदै छन् ।

सुमित्रा अधिकारी उमेरले ६० वर्ष पुगिन् । रामेछापमा जन्मेर काभ्रेपलाञ्चोक दाप्चा कर्मघर बनाउँदै लामो समयदेखि भक्तपुरको चाँगुनारायण नगरपालिका–२ दुवाकोट बस्दै आएकी उनी यतिबेला नातिनातिना उमेरका किशोरकिशोरीसँगै एसइईमा सहभागी हुँदै छिन् ।

श्रीमान् पण्डित्याइँ गर्ने, छोराबुहारी र नातिनातिना लामो समयदेखि अस्ट्रेलियामै बसोबास गर्न थालेपछि २०७४ सालमा विद्यालयको अधुरो शिक्षा पूरा गर्न उनी मध्यपुरथिमि नगरपालिका–३ गठ्ठाघरमा सञ्चालित आस्था महिला विद्यालयमा भर्ना भएकी थिइन् । सुरुमा अंग्रेजी र गणित विषय अलि गाह्रो लागे पनि एसइई परीक्षा उत्तीर्ण गर्ने सपना पूरा गर्ने अठोटले उनी यहाँसम्म आइपुगेकी हुन् ।

‘सानैदेखि पढ्ने इच्छा थियो । रामेछापमै भाइलाई विद्यालय पु¥याउन जाँदा कक्षा ३ सम्म त पढेँ,’ उनी भन्छिन्, ‘त्यसपछि छोरी मान्छेले पढ्नुहुँदैन भनेर छुटाइदिनुभयो । १८ वर्षमै विवाह भयो । त्यसपछि पढ्ने रहर त्यत्तिकै छुट्यो ।’

उनी एउटा उदाहरणीय पात्र मात्रै हुन् । विगतका वर्षजस्तै यस वर्ष पनि आस्था महिला विद्यालयबाट उनीजस्ता १२ जना आमा÷हजुरआमा एसइई दिँदै छन् । बिहान र साँझ घरको काम सकाएर उनीहरू बाँकी समय पढाइमा बिताउँछन् । त्यसैमध्येकी एक हुन्, ३८ वर्षीया अम्बिका अधिकारी । उनी घरको सबै काम सकेर दिनभर पढाइमा व्यस्त हुन्छिन् ।

सूर्यविनायक नगरपालिका–८ सिपाडोलस्थित आशापुरीकी ३८ वर्षीया कुमारी तामाङलाई नायिका करिष्मा मानन्धरले एसइई दिएको समाचारले उत्साहित बनायो । सिन्धुपाल्चोकमा जन्मिएर विवाह गरी आशापुरी आएकी उनको विवाहपछिको पढाइ छुटे पनि पढ्ने रहर भने छुटेको थिएन ।

‘पढ्ने रहर मरेकै थिएन, कक्षा ५ सम्म त पढेकै हो, दैनिक समाचार हेर्ने पढ्ने गर्थेँ, एक दिन पत्रिकामा हिरोइन करिष्मा मानन्धरले एसइई दिएको फोटो समाचार देखेँ, त्यसपछि गुगलमा कहाँ–कहाँ महिला पढ्ने स्कुल छन् भनेर सर्च गर्दै गएँ,’ तामाङ भन्छिन्, ‘यो विद्यालय देखेँ । भोलिपल्टै विद्यालय आएँ र पढ्न सुरु गरेँ ।’

उनी बिहान घरको सबै काम सकाएर छोरीलाई ‘प्ले ग्रुप’मा राखेर १० बजेको विद्यालय भेटाउन पुग्छिन् । साँझ घरमा छोराछोरीसँगै गृहकार्य गर्छिन् । सुरुमा गाईबाख्रा पालेर बस्न सुझाव दिनेहरू अहिले उनको आँट देखेर प्रशंसा गर्ने गरेको उनी सुनाउँछिन् । ‘देवर र देउरानीले पनि पढ्नका लागि ऊर्जा थप्नुभएको छ । परिवारको साथ र सहयोगले पढ्ने रहर पूरा हुँदै छ,’ उनले भनिन् ।

छोरीसँगै एसइईको तयारीमा

जिरी दोलखा घर भई हाल सूर्यविनायक नगरपालिका–४ हर्षचोक बस्दै आएकी ३० वर्षीया राधिका खत्री १६ वर्षीया छोरी जेनिशासँगै एसइई परीक्षा दिने तयारीमा छिन् । कक्षा ५ सम्म माइतीमै पढेकी उनले विवाहपछि छुटेको पढाइलाई आस्था महिला विद्यालयले जोडिदिएपछि एसइईमा आफ्नै छोरीसँगै सहभागी हुने अवसर जुटेको छ ।

एसइई परीक्षा उत्तीर्ण गरी जेटिए पढ्ने लक्ष्य लिएको बताउँदै उनले सुरुमा घरबाट पढ्न नजाऊ भन्दा भागीभागी विद्यालय आउने गरेको र अहिले परिवारले सहयोग गर्दा अगाडि बढ्न सहज भएको अनुभव सुनाइन् । आफूलाई नआएको छोरीले सिकाउने गरेको बताउँदै उनले भनिन्, ‘परीक्षा नजिक आयो, हामी आमाछोरी सँगै पढ्छौँ, नआएको कुरा छोरीले सिकाउँछिन् । एसइई पास गरेपछि मेरो कृषि पढेर जेटिए बन्ने लक्ष्य छ, छोरीको नर्स पढ्ने लक्ष्य छ ।’
खोटाङ घर भई हाल सूर्यविनायक–३ बालकोट बस्दै आएकी ५२ वर्षीया शोभा राईले माइतीमा कक्षा २ बाट छुटेको पढाइलाई यसै विद्यालयमार्फत् अघि बढाएकी छन् । श्रीमान् र विदेशमा रहेका छोराछोरीले पढाइमा साथ दिएपछि उमेरको पर्वाह नगरी विद्यालय आएको सुनाउँदै उनले पहिला कुरा काट्नेहरू अहिले प्रशंसा गर्न थालेको बताइन् ।

जेठानीले यसै विद्यालयबाट एसइई दिएपछि श्रीमान् आफैँले यही स्कुलमा भर्ना गरिदिएर कक्षा ५ बाट छुटेको पढाइ पूरा गर्ने अवसर जुरेको रामेछाप घर भई बालकोट आइपुगेकी ४० वर्षीया जुनकिरी थापामगरले सुनाइन् ।

त्यस्तै कथा ४२ वर्षे भवानी भुजेलको पनि छ । उमेरले ४ दशक कटे पनि उनमा पढ्ने जाँगर भने मरेको छैन । साँखु जन्मेर हाल सिपाडोल हुँदै सल्लाघारी बस्दै आएकी उनलाई बैंकबाट अवकाशप्राप्त श्रीमान्, स्नातकोत्तर तह पढ्दै गरेको छोरा र स्नातक तहकी छोरीले पढ्न सहयोग गरेकाले एसइईसम्म आइपुगेको बताउँछिन् ।

२०७२ सालको भूकम्पले दोलखाबाट नयाँठिमी बसाइँ सरेकी ३८ वर्षीय अम्बिका अधिकारी यहाँ आएर जागिर गर्ने क्रममा आफ्नै नामसम्म चिन्न नसक्दा पढाइको वास्तविक महत्व बुझेर यही स्कुलबाट पढाइ सुरु गरेको बताउँछिन् । नेपाली सेनामा कार्यरत श्रीमान्को सहयोग, १२ कक्षा पढ्दै गरेका छोराछोरीले सिकाउँदा पनि दिमागले टपक्क टिप्न नसक्ने गरेको बताउँदै एसइई उत्तीर्ण गर्ने आँट भने रहेको बताउँछिन् ।

दोलखाबाट आएर बालकोट बस्ने २७ वर्षीया कल्पना विक अरूसँग हेपिएर बस्नु हुँदैन, अपुरो शिक्षा पूरा गर्नुपर्छ, पढ्ने रहरलाई मार्नु हुँदैन भन्ने लागेर यहाँ भर्ना भएको बताउँछिन् । कक्षा ९ देखि स्नातकसम्म पढ्दै गरेका छोराछोरीले पढ्न सघाउने गरेको बताउँदै उनी एसइईको नतिजा आएपछि भावी लक्ष्य निर्धारण गर्ने बताउँछिन् ।

इच्छालाई उमेरले छेक्दैन भन्ने ४४ वर्षीया विष्णु बर्मेलाई छोराले स्कुल भर्ना गरिदिएपछि एसइईको संघारमा आइपुगेको बताउँछिन् । ओखलढुंगाबाट मध्यपुरथिमि चारदोबाटो बस्दै आएकी उनी श्रीमान् र छोराछोरीको सहयोगले परीक्षामा उत्साह थपेको बताउँछिन् ।

सिंगो परिवार तरकारी खेतीमा लाग्दै आएकी मध्यपुरथिमिकी स्थानीय ४५ वर्षीया कृष्णमाया तकोको कक्षा १२ सम्म पढ्ने इच्छा आउँदो एसइईपछि पूरा हुने बताउँछिन् । छोराछोरी स्नातक तहसम्म पढाएकी उनले विवाहअघि ५ कक्षाको पढाइ पूरा गरे पनि थप पढ्ने इच्छा भने अब पूरा हुने भएको छ ।

यही विद्यालयबाट एसइई परीक्षाको तयारीमा रहेका राधिका आचार्य, सरला भण्डारीलगायतले पढ्ने महिलाहरूले नै आफू पढ्न आउँदा कुरा काट्ने गरेको बताउँदै जसले कुरा काटे पनि एसइई परीक्षा उत्तीर्ण हुने अठोट राखेका छन् ।

२०६९ देखि एसइई परीक्षामा सहभागी हुँदै आएका यस विद्यालयका आमा–हजुरआमाले अहिलेसम्म १२औँ समूहसम्म आइपुग्दा १६२ जनाले एसएलसी तथा एसइई परीक्षा दिइसकेको आस्था महिला विद्यालयकी प्रधानाध्यापक बिना देउजाले बताइन् ।

अहिलेसम्म यहाँ पढ्नेमध्ये ५० प्रतिशत आमाहरूले कक्षा १० माथिको उपल्लो कक्षामा पढ्ने अवसर जुराएको बताउँछिन् । यस वर्षबाट ग्रेडिङ सिस्टम हटाउँदा भने परीक्षार्थी आमा र हजुरआमाहरूको मन अलि खस्किए पनि परीक्षा पास गर्ने आँट भने उत्तिकै रहेको बताइन् । बिहानी र दिउँसो गरेर सञ्चालन हुँदै आएको विद्यालयमा पढ्न नपाएका र पढ्ने रहर भएका आमा र हजुरआमालाई पढाउने १४ जना शिक्षिकाहरूको मिहिनेत निकै छ । विद्यालयमा धेरै महिला आउने गरे पनि भाडाको भवनमा बस्नुपर्दा धेरै समस्या भोग्नुपरेको विद्यालयकी संस्थापक रविना कार्की बताउँछिन् ।

स्थापनाकालदेखि विद्यालयमा शिक्षिकाको रूपमा कार्यरत कविता श्रेष्ठले विद्यालयमा आउने महिला एकदमै पढ्न इच्छा बोकेर आउने र धेरै मिहिनेत गर्ने गरेको बताउँछिन् । बच्चालाई पढाउनभन्दा धेरै मिहिनेत आमाहरूलाई पढाउँदा लागेको उनको अनुभव छ ।