भन्नलाई सजिलो, गर्नलाई गाह्रो

कतिपयको भनाइमा रवि लामिछानेको अनुहार देख्यो कि जिबी राईको झल्को आउन थालेको छ । ‘भ्रष्टाचारीहरूलाई टुँडिखेलमा लगेर नाकको डाँडी फुट्ने गरी हान्न मन लाग्छ’ भनेर भन्ने रवि लामिछाने गृहमन्त्री भएका छन्, अब कतिजनाको नाक फुट्ने हो ? राजनीतिक एजेन्डाभन्दा पनि भ्रष्टाचार विरुद्धको एजेन्डा लिएर आएका रवि लामिछाने स्वयं भ्रष्टाचारमा मुछिएको अनुभव जनताले गर्नु सबैका लागि दुर्भाग्य हो । नेवारीमा एउटा भनाइ छ, ‘धाय बलय् अपु धरग्वारा तपु ।’ यसको अर्थ हो, ‘भन्नलाई सजिलो, गर्नलाइ गाह्रो ।’

नरेन्द्रमान श्रेष्ठ

सायद नेपालको इतिहासमा पहिलोपल्ट होला सरकार बचाउनका लागि पार्टी विभाजन गरिएको । सरकारलाई जोगाउन भन्दै जनता समाजवादी पार्टी विभाजन गरिएको दावी माओवादी र एमाले नेताहरूको छ । प्रचण्ड नेकपा एकीकृत समाजवादी र जनता समाजवादी दलले नेपाली कांग्रेससँग मिलेर सरकार ढाल्ने षड्यन्त्र गरेको कारणले जनता समाजवादी पार्टी विभाजन गर्नुपरेको एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीको भनाइ छ ।

विगतमा सरकार ढाल्नका लागि दल विभाजन गरिन्थ्यो भने यसपालि सरकार जोगाउन दल विभाजन गरिएको देखियो, सुनियो । त्यसो त अहिलेको अवस्थामा देशलाई स्थिर सरकारको आवश्यकता त छँदै छ । आफू प्रधानमन्त्री बन्नको लागि सरकार ढाल्ने खेल राम्रो
होइन । यो प्रधानमन्त्री भन्ने पद पनि कस्तो ? बस्नेलाई छाड्नै मन नलाग्ने, छाडिसकेकालाई पनि बाहिर बस्नै मन नलाग्ने । कसैलाई त ५ पल्टसम्म प्रधानमन्त्री भइसक्दा पनि पुग्दो रहेनछ । पटकपटक प्रधानमन्त्री बन्न अनेकौँ षड्यन्त्र गरिरकेका छन् । नेपालका नेताहरूले बरु आफ्नो स्वास्नी छाड्लान्, तर कुर्सी छाड्दैनन् । नेपालमा इमानदार, नैतिकवान, देश र जनताका लागि केही गर्ने जोस, जाँगर भएको नेता नै छैन कि क्या हो ? भन्ने प्रश्न सर्वसाधारणले गर्न थालेका छन् । सबै नेता सत्तामा नै टाँसिन पर्ने । पछिलो समयमा आमनागरिकहरूले नयाँ पार्टीका केही नेतालाई आशा र भरोसा गरेका थिए, तर ‘जुन जोगी आए पनि कानै चिरेको’ भनेजस्तै भयो । पुरानो होस् वा नयाँ सबै नेताहरू एकै ड्याङका मुला हुन् भन्दा फरक नपर्ने देखियो । सबै सत्तामा मात्रै आँखा गाड्ने पैसा देखे पछि महादेवको तीन नेत्र भनेजस्तै भयो ।

२०७९ सालको आमनिर्वाचनमा परम्परागत राजनीतिक दलहरू बाहेकका केही नयाँ दलहरू पनि चर्चामा आएका थियो । सहरी क्षेत्रमा बढी चर्चामा आएको दल थियो रास्वपा । रास्वपाले २०८४ सालको आमनिर्वाचनमा मिसन ८४ को हल्ला गरी २०८४ सालको आमनिर्वाचनमा बहुमत ल्याई सरकार चलाउने सपना बोकेको थियो, तर इलामका जनताले २०८१ सालमा नै ल्वाप्पा ख्वाइदिए । इलामको उपनिर्वाचनमा रास्वपाका उम्मेद्वार मिलन लिम्बूले आफ्नो धरौटीसमेत बचाउन सकेनन् । १ वर्ष पहिले रास्वपाको जति लोकप्रियता थियो अहिले त्यसको आधा पनि छैन । इलामको उपनिर्वाचनले पुष्टि गरिसकेकै छ । इलामको निर्वाचनमा प्रचारप्रसार गर्ने क्रममा रास्वपाले निर्वाचनको आचार संहितासमेत पालना गरेको थिएन । रास्वपाका मन्त्रीहरू राष्ट्रिय झण्डा हल्लाउँदै ताँती लागेर चुनावको प्रचारमा होमिएका थिए । तैपनि पार्टीले धरौटीसमेत बचाउन सकेन ।
कतिपयको भनाइमा रवि लामिछानेको अनुहार देख्यो कि जिबी राईको झल्को आउन थालेको छ । ‘भ्रष्टाचारीहरूलाई टँुडिखेलमा लगेर नाकको डाँडी फुट्ने गरी हान्न मन लाग्छ’ भनेर भन्ने रवि लामिछाने गृहमन्त्री भएका छन्, अब कति जनाको नाक फुट्ने हो ? राजनीतिक एजेन्डाभन्दा पनि भ्रष्टाचार विरुद्धको एजेन्डा लिएर आएका रवि लामिछाने स्वयं भ्रष्टाचारमा मुछिएको अनुभव जनताले गर्नु सबैका लागि दुर्भाग्य हो । नेवारीमा एउटा भनाइ छ, ‘धाय बलय् अपु धरग्वारा तपु ।’ यसको अर्थ हो, ‘भन्नलाई सजिलो, गर्नलाइ गाह्रो ।’ जाबो सहकारी ठग एक जनालाई त समात्न नसक्ने गृहमन्त्रीले देशकै ठुल्ठुला भ्रष्ट नेताहरूलाई कसरी समात्छन् ?

त्यसो त गृहमन्त्री लामिछाने स्वयं पनि सहकारी ठगी प्रकरणमा जोडिएका छन् । यसकारणले पनि लहरो तान्दा पहिरो जान्छ भनेर जिबी राईलाई नसमातिएको हो भन्ने आरोप लागेको छ गृहमन्त्रीलाई । भ्रष्टाचारीहरूको फाइल खोल्न पर्ने गृहमन्त्रीले रातमा ठमेल खोल्दै हिँडेका छन्, सर्वसाधारणहरूलाई लड्डु बाँडेर हिँड्छन् । कतिपयको भनाइमा गृहमन्त्री लामिछानेलाई भ्रष्टाचारीहरू भनेका नखाउँ भने दिनभरको सिकार, खाउँ भने कान्छा बाउको अनुहार जस्तै भएको छ । एकातिर सहकारी ठगी प्रकरणका कारण गृहमन्त्रीको पद नै धरापमा छ भने अर्कोतिर प्रचण्ड सरकार पनि तलबारको धारमा छ । यसकारणले पनि प्रधानमन्त्री स्वयं लामिछानेको बचाउ गर्दैछन् । विपक्षहरूले त्यत्रो विरोध गरिरहँदा पनि लामिछाने गृहमन्त्रीको पदमा टाँसिरहनु भनेको पदलोलुपताको परकाष्टा हो । यस कारणले पनि उनका समर्थकहरू घट्दै गएका छन् । रविलमिछाने पनि सत्ताको भोगी नै रहेछन् भन्ने जनतालाई लाग्न थालेको छ ।

मिसन ८४, मिसन ८४ भनेर हल्ला गर्ने दलहरूको मिसन सफल होला त ? २०८४ सालको आमनिर्वाचनमा बहुमत ल्याएर सरकार चलाई देशको ढुकटी दोहन गर्ने सपना बोक्नेहरू धेरै छन् । मिसन ८४ भनेर हल्ला गरिरहेका दलहरूले पनि २०८४ को आमनिर्वाचनमा एकल बहुमत ल्याउन सक्दैनन् । साना, ठुला, नयाँ, पुराना दलहरूले त्यस्तो के काम गरेका छन् देश र जनताको लागि ? जसको कारणले जनताहरूले बहुमत देओस् । देशमा रोजगारी छैन उद्योगधन्दाहरू छैनन् । युवाहरू धमाधम बिदेसिएका छन् । विद्यार्थीहरू अध्ययनका लागि भनेर धमाधम विदेश गइरहेका छन् । नेपालका कलेजहरू बन्द हुने अवस्थामा छन् । प्राध्यापकहरू बेरोजगार हुने अवस्थामा छन् । अध्ययनको नाममा देशको अर्बौं रुपैयाँ विदेसिएको छ । युवाहरूको अभावले देशको अर्थतन्त्र नै डामाडोल भएको छ । यतातिर खोई त दलहरूको ध्यान गएको ? खालि मिसन ८४ भनेर मात्र देश विकाश हुन्छ ? विद्यार्थीहरूलाई स्वदेशमा नै अध्ययन गर्ने वातावरण बनाउन प¥यो नि । खोई त शिक्षामन्त्रीको ध्यान गएको ? शिक्षकहरूले राजनीति गर्न पाइँदैन भनेर मात्र शिक्षामा सुधार हुन्छ त ? यो कदमले मात्रै विद्यार्थीहरू विदेशमा अध्ययन गर्न जाँदैनन् त ? काम कुरो एकातिर, शिक्षामन्त्री अर्कोतिर भनेजस्तै भएको छ । खोई त कुनै राजनीतिक दलहरू, सरकार तथा सांसदहरूले बन्द भएका कलकारखानाहरू खोल्नका लागि पहल गरेको ? खालि भाषण मात्रै गरेर देश बन्छ ? हेटौँडा कपडा कारखाना खोई ? हेटाँैडा सिमेन्ट कारखाना खोई ? चोभारको सिमेन्ट कारखाना खोई ? बाँसबारी छाला जुत्ता कारखाना खोई ? ५० लाख युवाहरू खोई ? यस्ता प्रश्न गरेर भनेर घोक्रो सुक्ने गरी कराउनेहरू अहिले सांसद छन्, मन्त्री छन् । बन्द भएका कलकारखानाहरू खोल्नका लागि पहल गरेको खोई त ? खालि भाषण मात्र गर्ने हो त सांसद भएर ? आफ्नो दल सरकारमा भएको बेला कम्तिमा एउटा, दुइटा बन्द भएका कलकारखानाहरू त खोल्न प¥यो नि, कि कसो तोसिमा कार्की जी ?

प्रतिक्रिया